تأثیر سیلیبینین بر القاءآپوپتوز و مهار رشد سلولی در رده سلولی M‏CF-7 سرطان پستان

سابقه و هدف: سرطان پستان یکی از رایج‌ترین عوامل مرگ و میر ناشی از بدخیمی در زنان است. سیلیبینین یک ترکیب فلاونولیگنان از گیاه خار مریم (Silybum maianum) استخراج شده و ویژگی ضد سرطانی آن در سلول‌های کبدی مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه اثر سیلیبینین بر میزان بیان ژنی P53، رشد و آپوپتوز در رده سلولی MCF-7 مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روشها: با کشت سلول‌های MCF-7 در RPMI1640 و تیمار با سیلیبینین در غلظت‌های کنترل، 25 الی800 میکرومول در زمان‌های 24، 48 و 72 ساعت با روش رنگ سنجی M‏TT( MethylThiazolTetrazolium) ، میزان رشد سلولی مورد بررسی قرار گرفت. میزان القاء آپوپتوز به‌روش فلوسایتومتری با رنگ آمیزی Annexin-V بررسی گردید. میزان بیان ژن P53 توسط دستگاه Time PCR-Real بررسی شد. در نهایت تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار Spss ver16 صورت پذیرفت. یافتهها: یافته‌ها نشان دادند، تأثیر مهار سیلیبینین در غلظت200 میکرومول در 24 ساعت بر رشد و نیز القاء آپوپتوز سلولی قابل توجه بود (05/0>P). انکوباسیون با سیلیبینین در 48 ساعت IC50 ، برابر با 148میکرومول نشان داد (05/0>P). داده‌های فلوسایتومتری نشان دادند که القاء آپوپتوز کاملا مستقل از اثر سیتوتوکسیک سیلیبینین بوده است. سیلیبینین باعث افزایش بیان ژن P53 همسو با افزایش میزان آپوپتوز در سلول‌های تیمار شده می‌گردد. نتیجه گیری: سیلیبینین به صورت وابسته به دوز و زمان باعث کاهش رشد سلولی و القاء آپوپتوز در سلول‌های MCF-7 می‌شد. همچنین سیلیبینین به‌صورت وابسته به دوز باعث بیان ژن P53 شد. شواهد نشان می‌دهند که سیلیبینین می‌تواند به عنوان یک ماده ضد سرطان پستان در راستای مرگ سلولی از طریق مسیر آپوپتوز عمل نماید. واژگان کلیدی: سیلیبینین، آپوپتوز، رشد سلولی، سرطان پستان ، P53